من زنی هستم در آستانه ی فصلی سرد
زمستان آلوده ، برف نشان
خورشید را به خانه ی من گذاری نیست
لبخندت را خاطر نشان نباش ، آستانه های پرواز صد بار دورتر از دستان یخ زده ی منند
زنی مانند تمام زن های این سرزمین که باد هیچگاه لا به لای موهاشان نمی پیچد
یه چیز اینجا برام عجیبه
ReplyDeleteمن شما رو میشناسم؟
@ I have no idea
ReplyDeleteمطمئنی!؟
ReplyDelete@ I am sure, be sure you.
ReplyDeleteIn fact, what makes the difference.
فرق که زیاد داره...
ReplyDelete:)