انسون

دیروز فهمیدم دلیل گستاخی افراد به من ، خودم هستم. شاید دیر بود، اما خوب بالاخره به فهمیدنش نائل آمدم ، فهمیدم با صبر و سکوت و لبخند زدن به بعضی آدم ها بال و پری بهشان هدیه می دهم که بعد ها از آن علیه خودم استفاده می کنند حتی اگر بسیار به من نزدیک باشند. آدم های کمی ظرفیت گذشت و صبوری تو را دارند و از آن پله نمی سازند برای بالا رفتن از خودت.این طور آدم ها قدر چیزهایی که دارند ، مهربانی هایی که بهشان می شود و صمیمت ها را نمی دانند تنها منتظر فرصتی هستند که نفعی برای خودشان جمع کنند که* اگر آن نفع روزی کم شود چه بسا شورش می کنند*. درست است که روابط برای ما منافعی  حاصل می کنند که اجتناب ناپذیراند اما بد از آنجا آغاز می شود که این نفع رساندن از سمت یکی وظیفه تلقی شود که *... 

چه می شود کرد جز محدود کردن  روابط ، کم کردن محبت و بی تفاوت گذشتن ، آدم دلش می سوزد بیشتر برای خودش ، هییییی ما آدم های بیچاره !