به دختر لاغر اندامِ متوسط قد درونم

فهمیده ام که 90 یا حتی 95 درصد لطف های آدم ها بی دلیل و به خاطر شخص تو نیست. شاید حتی به تو خیلی نزدیک باشند اما محبت می کنند گاهی که حال خودشان را بهتر کنند، محبت می کنند گاهی که پیش وجدان خودشان سرشان را بالا بگیرند، حتی گه گاه محبت می کنند برای چشم های دیگران یا حتی برای اینکه به تو بفهمانند چقدر بدی یا فکر فردای خودشانند که شاید دلشان بخواهد تو هم همان محبت را در حقشان کنی...

نمی شود فهمید، نمی شود حدس زد...فقط می شود نیت محبت های خودت را خالص کنی، که محض چشم های کسی باشد، که محض لبخندهای کسی باشد...

آدم ها گاهی خودشان هم مقصود کارهای خودشان را نمی دانند، گاهی گم شده اند، گاهی خودخواهند، گاهی دردمندند...

باید به آدم ها حق داد، نه به خاطر خالص نبودن نیتشان بلکه به خاطر آدم بودنشان، از جایگاهی که آن ها ایستاده اند زمین فقط قلمرو جولان دادن آنهاست...نمی شود کاری کرد، فقط می شود نگاه کرد، سکوت کرد و لبخند زد.