Viva

متاسفانه یا خوشبختانه از آن دسته از طرفدارانی هستم که به سلبرتی مورد نظرم بسیار وفادارم ، حتی ممکن است این حس وفاداری گاهی اوقات مورد حمله قرار بگیرد با دیدن کارهای ناامید کننده حتی ممکن است شکست عشقی سختی بخورم اما باز هم دوستشان دارم شاید به خاطر اینکه در کل آدم متعصبی نیستم.

کنسرت رضا یزدانی هفته ی پیش؛ یکی از بهترین اتفاقات زندگی من بود ، منی که این آدم را با نوار کاست شناختم و چقدر آهنگ هایش دلم را لرزاند ، باعث شد کافه نادری نرفته ، عاشق فضای آنجا شوم ، یا صندلی های لهستانی یکی از بهترین نوستالوژیک های زمان نوجوانیم باشد ، یا شهر قصه ها را طور دیگری ترسیم کنم ، داستان های جن و پری را، چقدر صدای داد و هوار مادرم را شنیدم که" آن در را ببند این هم خواننده است ؟؟؟ "...

اما هفته ی پیش من برای اولین بار به کنسرت یکی از محبوب ترین خواننده هایم رفتم که در ماه های اخیر آهنگ هایش نقش بسیار پر رنگی در بین انتخاب های روزانه ی من داشت ، منی که بدون موسیقی حتی یک ثانیه ام احتمال ندارم.

در گذشته فن راک نبودم اما آهنگ ها وصدای رضا یزدانی مرا جذب کرد و بعد از آن خواننده های دیگری از این سبک پایشان به زندگی من باز شد.

خرید بلیط این کنسرت یکی از بهترین هدیه هایی بود که تا به حال به خودم دادم.