از این نامهربونی ها ، دارم از غصه میمیرم

درد می کند ، جای زخم های آدم ها بر تنم

درد می کند

درد دارد، این زنده بودن لعنتی درد دارد

فریاد ، فریاد

کاش می شد از این زندگی لعنتی ِ منقش به آدم های هفت رنگ استفا داد

کاش می شد از این زخمه چشیدن ها ، از این برادر کشی های مداوم ، این سقف به ظاهر آرام هر روز کنار کشید

کاش می شد رفت ، نبود ، ندید

درد می کند ، جای زخم های تنت روی دستانم که نوازشت می کنند

درد می کند

درد